Bikepacking Tunisia

Posted on Leave a comment

Πρώτο βράδυ στην Τύνιδα. Λίγα νεύρα αν και η ταλαιπωρία που ζήσαμε θα δικαιολογούσε περισσότερα. Βλάσης και Τζίμης, όντας πιο αισιόδοξοι, μου μαζεύουν όσα περίσσια συναισθήματα θα ήθελα να εκδηλώσω.
Παραλαμβάνουμε τις κούτες με τα ποδήλατα με αρκετά σημάδια φθοράς, η δική μου σκισμένη, πρέπει να την αντικαταστήσω άμεσα. Κανείς δεν ζητάει συγνώμη, ούτε φυσικά για τις δύο ώρες αναμονής. Μας ζητούν να τις ξανανοίξουμε…Έξω μας περιμένει η επόμενη έκπληξη. Τα κουτιά δεν χωράνε στο βανάκι, φτάνουμε εν τέλει στο ξενοδοχείο σε δύο δόσεις και με ανοιχτό πορτ μπαγκάζ, πέντε ώρες μετά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο.
Το ξενοδοχείο είναι όμορφο- παλιό αρχοντόσπιτο κάποιου επιφανούς Τυνήσιου. Δύο κάδρα στον τοίχο, η πρώτη φωτογραφία με τους άντρες, η δεύτερη και πιο μικρή με τις γυναίκες του τότε. Πρόσωπα σοβαρά μα αληθινά, όχι επιτηδευμένα.
Έχει σκοτεινιάσει. Ο Βλάσης κι εγώ αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό. Περπατούμε για περίπου δεκαπέντε λεπτά. Τα σοκάκια της Μεντίνα, κάποια θεοσκότεινα και απομονωμένα, όλα όμως γεμάτα ακαθαρσίες και σκουπίδια, καθορίζουν και τον ακαθόριστο βηματισμό μας. Το φαγητό δεν λέει πολλά και σίγουρα δεν δικαιολογεί τα χρήματά του, ωστόσο αποδεικνύεται καθαρό και ασφαλές. Η επιστροφή επίσης, αν και εύκολα θα αποτελούσε σκηνικό από αρκετές ταινίες τρόμου. Το βράδυ μάς βρίσκει να ξεπακετάρουμε τα ποδήλατα και να συζητούμε τα πιθανά σενάρια για την επόμενη μέρα.

Continue reading “Bikepacking Tunisia” →

Journey to Peloponnese

Posted on Leave a comment

Το οδοιπορικό που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2018. Λόγω φόρτου εργασίας, πέρασα αρκετό διάστημα απέχοντας από την ταξιδιωτική φωτογραφία. Το ταξίδι διήρκησε 9 ημέρες, για 1600 περίπου χιλιόμετρα. Πραγματοποιήθηκε σε μέρη τα οποία ως επί το πλείστον δεν είχα επισκεφθεί ποτέ μου, ορισμένα αρκετά τουριστικά, ωστόσο σε περίοδο ήπιας κίνησης. Μαζί με την παρέα μου επιλέξαμε επαρχιακούς δρόμους με απότομες εναλλαγές τοπίου και καιρικών συνθηκών. Η γενική εντύπωση που αποκόμισα ήταν θετικότατη, τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την ανθρώπινη επέμβαση, πλην ορισμένων εξαιρέσεων. Η Πελοπόννησος έχει πολλά να αναδείξει και σίγουρα αποτελεί έναν από τους προορισμούς που θα πρότεινα στους περισσότερους. Ακολουθ Continue reading “Journey to Peloponnese” →

Star

Posted on Tagged , , , , , Leave a comment

 

“Το αστέρι γεννιέται και πεθαίνει
περιοδικά
σε μαθηματικά αποδεδειγμένους κύκλους.

Είναι κάποιες ημέρες ειδικά
που σιγοκαίει τα μάγουλά μου και το κούτελο.
Πώς λαμπιρίζουν οι αχτίδες του στα ανοιχτά μου τα μαλλιά!

Κι εγώ;
Εγώ δεν έχω τίποτε να ανταποδώσω
κάτι που να ‘ναι χρήσιμο ή καταπραϋντικό.

Τούτη η σχέση σύντομα ντροπή μού φέρνει
με κάνει να πονώ
μα εν τέλει ξεγλιστρώ απ’ τις σκιές των φύλλων.

Αφήνοντας την άκοσμη παγωνιά των γύρω δρόμων
παίρνω από εκείνο αμέριστη χαρά
μες στην ψυχή μου ρέει άφοβα μια ζεστασιά

μέχρις εκείνο χρονικά ν’ αντέξει…”

 

Athens (2017)

Journey to Western Greece

Posted on Tagged , , , , , Leave a comment

 

Το οδοιπορικό μου στην Ιβηρική είχε μόλις ολοκληρωθεί, όταν μια απρόσμενη συγκυρία δημιούργησε στο μυαλό μου τον καινούριο προορισμό: Δυτική Ελλάδα. Δύο φίλοι και εγώ καταστρώσαμε ιδιαίτερα σύντομα το πλάνο και μέσα σε μία εβδομάδα ήμαστε στον δρόμο. Το γεγονός ότι το ταξίδι ήταν εντός Ελλάδας, μας έκανε να εμβαθύνουμε λιγότερο από ό,τι συνήθως σε έρευνα, όπως και το ότι η διαμονή μας θα συμπεριελάμβανε φιλικά σπίτια και υπαίθρια ανάπαυση. Continue reading “Journey to Western Greece” →

Flower

Posted on Tagged , , , , , , Leave a comment

 

He grabbed the flower, the flower was burning
he looked at his hands but nothing was melting

he turned to himself, he wondered if he was dreaming
he slapped his face to check if he was still living

A girl was staring his hands that were on fire
she thought to herself: “he could fulfill my desire”

his hands seemed suitable to warm her heart
which was once broken by a reckless young stud

suddenly the wind blew all of her thoughts
what she was feeling, turned into words

the man could now hear what she was thinking
he looked at her eyes as they were blinking

he tried to tell her to stay more calm
he tried to explain her that he wasn’t a scum

Though she felt so embarrassed, her body was trembling
her cheeks were so blushed, she thought she was melting

her arms and her legs became so thick
they changed their colors, their texture turned stiff

her head turned white, then green, then red
she could no more see, she thought she was deaf

she only could feel her body to burn
to be transformed, to turn into a stem

the man ran towards the girl that was fading
he could not find a way to help her escaping

he opened his arms in order to grab her
instead on his hands, he found a flower…

 

***

Journey to Spain

Posted on Tagged , , , , , , , , Leave a comment

*Για το 1ο μέρος του οδοιπορικού πατήστε εδώ

7η μέρα, Seville

(…) Αποφασίζω για δύο σχεδόν ημέρες να ξεκουραστώ. Το χρειάζομαι αντιλαμβανόμενος πως οι ενοχλήσεις στο στέρνο μου πολλαπλασιάζονται. Τα μέρη που έχω μπροστά μου άλλωστε είναι πολλά και θα ‘ναι κρίμα να διακόψω πρόωρα το ταξίδι μου. Περιορίζομαι σε μικρούς περιπάτους στο κέντρο χωρίς τη φωτογραφική μου κάμερα. Η πόλη είναι επίπεδη και εύκολα διαχειρίσιμη, τουλάχιστον το κέντρ Continue reading “Journey to Spain” →

Journey to Portugal

Posted on Tagged , , , , , , , 1 Comment

 

***For English please check below***

Το οδοιπορικό που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2016. Δεν είχα ποτέ μου επισκεφθεί την Ιβηρική, ίσως λόγω της εώς τότε εντύπωσης πως δεν θα έβλεπα κάτι τόσο διαφορετικό από την Ελλάδα. Για περίπου έναν μήνα διέσχισα την κεντρική και νότια Πορτογαλία, κατόπιν την Ανδαλουσία, την επαρχία της Μούρθια, τη Βαλενθιάνα και τέλος την Καταλονία. Χρησιμοποίησα για πρώτη μου φορά δύο εφαρμογές οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμες, το couchsurfing και το blablacar. Είχα την ευκαιρία έτσι να γνωρίσω ντόπιους, τις συνήθειές τους, τις ιδιοσυγκρασίες τους και να επιβεβαιωθεί η γνώμη που είχα σχηματίσει σε προηγούμενα ταξίδια πως μπορείς να βρεις φίλους οπουδήποτε στον κόσμο, ανθρώπους που θα μοιραστούν τη χαρά και τον ενθουσιασμό σου, που εν τέλει έχετε πολύ περισσότερα κοινά από ό,τι φανταζόσουν. Ακολουθούν ορισμένες σύντομες σημειώσεις μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μαζί με φωτογραφικό υλικό. Καλή ανάγνωση. Continue reading “Journey to Portugal” →

Αληθεια και αναμνηση

Posted on Tagged , , , , , , , Leave a comment

Ο Πλάτων είπε πως η αλήθεια είν’ η ανάμνηση
άρνηση
να λησμονήσεις από πού προήλθες.

Από κάπου εκεί ψηλά
ή μακριά;
τι σημασία έχει άλλωστε ο τόπος;
Ποιος είναι ο λόγος;
Αυτή είν’ η ερώτηση που πρέπει να ρωτάς.

Μα δεν ρωτάς
κοιτάς μόνο για λίγο, προχωράς και συνεχίζεις
δεν έχεις χρόνο και αιτία να λογίσεις
τι ανάγκες έχει αυτός που κείτεται μπροστά

και τρέμει…

Paris (2013)

Journey to Northern Greece

Posted on Tagged , , , , , , , Leave a comment

Τον χειμώνα του 2013 βρέθηκα άνεργος, όντας στο εξωτερικό. Σκεπτόμενος αισιόδοξα ως προς την ανεύρεση της επόμενης επαγγελματικής στέγης, αποφάσισα να ξεκουραστώ για λίγο διάστημα. Το χρειαζόμουν, έπειτα από αρκετά χρόνια δοκιμασίας, σπουδών, νέας γλώσσας και περιβάλλοντος. “Ενδείκνυται ένα ταξίδι”, είπα μέσα μου και Continue reading “Journey to Northern Greece” →

Eiffel

Posted on Tagged , , , , , , Leave a comment

paris

I ‘m hiding, you ‘re hiding

I ‘m just a kid, you ‘re made of steel
I ‘m so small you cannot spot me
You are so big you can’t get close me

I ‘m hiding behind the shadows
I ‘m hiding behind the concrete; you ‘re made of concrete!

and still I can’t get away…

Like you, I ‘ve got a light above me
but it will go on, when yours is gone…

Hamogelo

Posted on Tagged , , , , , , Leave a comment

Hamogelo.gr

Ας είναι τούτες οι μέρες λαμπρές, γιορτινές κι αν δεν είναι γιορτινές, ας τις πούμε γιορτινές, ας τις κάνουμε, ας τις γεμίσουμε ανθρωπιά και συναίσθημα, ας τις γεμίσουμε ανιδιοτελή και απλόχερη πράξη.

Ανιδιοτελής πράξη… Συμφωνώ. Αυτό που ορίζουμε ως απολύτως ανιοτελή πράξη δεν υφίσταται, κι αν υφίσταται επιζεί σε μύθους και ηρωικές στάσεις.

Ακόμη κι έτσι, καμιά άλλη εγωιστική πράξη δεν μας γεμίζει περισσότερο, δεν μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα, υψηλότερα παρά η προσφορά μας σε άλλους. Τότε, ας μην είναι οι άλλοι μόνο οι δικοί μας, ας είναι γνωστοί και άγνωστοι, ας είναι ζώα και φυτά, ας είναι κάτι πέραν της προσδοκίας.

Κιμωλια

Posted on Tagged , , , , , 1 Comment

Έτοιμος. Για την ακρίβεια σχεδόν έτοιμος. Τελευταίες ώρες πια σ’αυτό το σπίτι.

–“Πότε πέρασαν τρία χρόνια…”, συλλογιέται. Επιχειρεί να μετρήσει πόσα σπίτια έχει αλλάξει μέχρι τώρα. Ίσως περισσότερα από είκοσι.

Δεν είναι σίγουρος τι είναι αυτό που τον κάνει να αποχωρίζεται αδιάκοπα. Όχι, δεν βαριέται- άλλωστε κάθε τόπος δεν είναι αρκετός ούτε για μια ολόκληρη ζωή. Και όχι τόσο ο τόπος όσο οι άνθρωποι.

Είναι μερικές φορές σαν να προκαλεί τον εαυτό του. Σαν να λέει: “Καλά ήταν αλλά μπορείς και καλυτέρα. Πάμε πάλι…” Άλλωστε οι πρώτες οι φορές, οι δύσκολες, πέρασαν. Πλέον ξέρει τις συμβουλές, τις λύπες, τις ελάχιστες πραγματικές ευχές. Κάθε φορά σιγοψιθυρίζει: “Η ζωή μου είναι ταξίδι ή ταξίδι είν’ η ζωή μου;”

Ψάχνει να βρει την κιμωλία που του χάρισε κάποτε ο πατέρας του.  “Εδώ γιε μου, εδώ, βάλε το σημάδι σου στο παντοτινό σου σπίτι!”  Πού να ’ξερε ο καημένος ο γέρος του ότι οι λέξεις «για πάντα» ήταν οι μοναδικές που έκαναν τον γιο του ν’ ανατριχιάζει. Συνεχίζει να ψαχουλεύει μέσα στις τσέπες του και ξάφνου μειδιάζει. “Εδώ είσαι! Είπα και γω, λες να σε ’χασα; Οι παραδόσεις, αυτές τουλάχιστον, πρέπει να μένουν!”

Όλα είναι έτοιμα. Κατεβαίνει από τη μηχανή, στέκει στην πόρτα…Χαμογελά.

kimolia

Μολυβι

Posted on Tagged , , , Leave a comment

Είναι τόσες οι φωνές που δεν ξέρω ποια πρέπει ν’ ακούσω

φωνές εσωτερικές που με απροσανατολίζουν,

μα όλες συμφωνούν με τον χρόνο που μένει.

Τι ωραία θα ήταν να ’χαμε δυο και τρεις ζωές!

Τόσο λίγος καιρός τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα…

***

Γυρνάς και σκέφτεσαι το χθες,

πηγαίνεις πίσω ως όταν ήσουν παιδί

εικόνες πολλές, μα καταλήγεις στο τώρα τόσο γρήγορα που αναρωτιέσαι

ήταν πράγματι λίγα ή μήπως ασήμαντα όλα εκείνα που έζησες;

***

Ίσως πρέπει να τα διηγείσαι στους γύρω σου

μόνο έτσι θα μείνουν στις μνήμες σας,

μόνο έτσι θα αυξήσεις τον χρόνο όταν θα αναπολείς.

***

Κι αν εκείνοι ξεχάσουν;

Πιάσε το μολύβι και τράβα μια γραμμή.

***

Πάμε…

Επιστροφη

Posted on Tagged , , , , , , , Leave a comment

Γυρίζω εκεί όπου μεγάλωσα·
πάνε χρόνια αρκετά σαν αντίκρισα τούτη τη γη.
Οι συνθήκες τα έφεραν έτσι που στο τέλος αποφάσισα
άλλους τόπους και μέρη να αποσκοπώ να γνωρίσω.

Τα πρόσωπα που ήξερα πλέον δεν υπάρχουν
Εκείνοι που μεγάλωσα ζουν- αν ζουν- πια μακριά.
Περπατώ προς το σπίτι κρατώντας τη βαλίτσα
την ίδια που γέμισα ρούχα την πρώτη φορά.

Περπατώ και αντικρίζω παιδιά να γελάνε,
μητέρες περήφανες για τις σκανταλιές των μικρών τους.
Προσπαθώ να καταλάβω ποια γλώσσα μιλάνε, μα δεν τα καταφέρνω.

Τι πειράζει? Η ομορφιά ειν’ αυτή που θα μείνει για πάντα…

 

Dordrecht (2012)

Memory of men

Posted on Tagged , , Leave a comment

memory-of-men

 

A wise man once said true love does not exist
and if it does it lives just for a moment
 –
During that moment both of them feel the same
and both of them can guess the feelings of each other
no rush, no disbelief, no second thoughts exist
their mind is not doubting how strong the feelings are
 –
Their dreams come together, they get on the same route
a sea calm and peaceful appears for them to wander
no winds, no pirates there to ruin their journey
as long as the trust is prevailing for that moment
 –
And then all of a sudden you can sense a small breeze
you notice in the surface a presence of dangerous tails
the ship has lost its track, there is no helm or paddles
one compass without an arrow, a mast without its sails
 –
Both of them now are seeking for a safe place
an island suddenly seems not to be far
both of them are trying for once more to cooperate
until their feet are touching the sand
 –
“I hope you will remember me
the color of us was not just grey
this pile of sand will not be your memory
the footsteps we made would not be swept away…”
–
Vlissingen (2013)

 

 

Agio Farago

Posted on Tagged , , , , Leave a comment

agiofarago

Πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία φορά. Πρέπει να ‘ταν πέντε χρονών, ακουμπισμένος στους ώμους του πατέρα του, χάζευε από ψηλά τη θέα της θάλασσας. Το μονοπάτι δεν υπήρχε τότε, μόνο κάτι βοσκοί είχαν βαλθεί να ανακαλύψουν τι βρίσκεται πίσω από το φαράγγι. Το φαράγγι του Άγιου…

Σιγοψιθύριζες και άκουγες τη φωνή σου να διαχέεται, να αντιλαλεί στο κάποτε υποθαλάσσιο περιβάλλον. Θυμάται τα αστέρια, δεν είχε ξαναδεί ποτέ του τόσο γεμάτο ουρανό με φωσφορίζοντα ¨λαμπάκια¨, όπως τα αποκαλούσε τότε. Και δίπλα, ο θείος του, να του διηγείται ιστορίες για θεούς και τιτανομαχίες.

Πάνε πολλά χρόνια… Τώρα φτάνει μόνος του να δει τη θάλασσα που ξεπροβάλλει στο βάθος… Το μονοπάτι, στρωμμένο πλέον, τον βοήθα να τη φτάσει. Ο ήλιος έχει σχεδόν πέσει, ακουμπάει το παγκάκι με τη γερασμένη ελιά, βλέπει το ξωκκλήσι στο αριστερό του χέρι, τον ξύλινο σταυρό, τα γράμματα στους τοίχους. Αισθάνεται την άμμο στα πόδια του. Ακούει φωνές, ακούει τον ξαδέρφό του να τον καλεί να παίξουνε στη θάλασσα, βλέπει ανθρώπους, τον θείο και τον πατέρα του να παίζουνε πρέφα, του έρχονται μυρωδιές, οσμίζεται το φαγητό που ετοιμάζει η μάνα του, κοιτάζει ψηλά τα αστέρια, τα αστέρια και οι αναμνήσεις του δεν θα χαθούν ποτέ…

Agiofarago (2009)

Reflection

Posted on Tagged , , , Leave a comment

reflection

I ‘m going where you ‘ve been

I ‘m coming where you ‘r standing

all this work before my eyes

all this life behind my head

–

until all that will come as none of us wanted to an end

–

you will be the one to point at the birds

you will be the one to shout for the rain

do not feel intimidated if people hear you

do not stop smiling if I ‘m not near you

–

just wait for my reflection on your screen again

Amsterdam (2012)

Labyrinth

Posted on Tagged , , , 1 Comment

Σαν τον λαβύρινθο αντικρίσεις μην τον εφοβηθείς
πάρε μια ανάσα μπρος στα δυο κοχύλια και προχώρα
τον εαυτό σου ως θα βρεις εν μέσω πλίνθινων ογκόλιθων
άσε τους φιόγκους ενός έρωτα τον δρόμο να σου πέψουν

Θα αισθανθείς ίσως μονάχος σου σε αχανή πελάγη
σάμπως διασχίζεις θάλασσες κρατώντας το κατάρτι
ίσως θα βλέπεις αστερίες στους βυθούς να σου χαμογελάνε
δελφίνια που ήσαν πρίγκηπες να παίζουνε στο κύμα

Μην τα αφήσεις όλα τούτα τον λόγο να πλανέψουν
κράτα σφιχτά τη θύμηση των τόσο αγαπημένων
του όνου την ουρά κρατάς πια στα δυο σου χέρια
για ξάνοιξε που ο λαβύρινθος ξεπρόβαλε το τέλος

Eretria (2012)