Ας είναι τούτες οι μέρες λαμπρές, γιορτινές κι αν δεν είναι γιορτινές, ας τις πούμε γιορτινές, ας τις κάνουμε, ας τις γεμίσουμε ανθρωπιά και συναίσθημα, ας τις γεμίσουμε ανιδιοτελή και απλόχερη πράξη.

Ανιδιοτελής πράξη… Συμφωνώ. Αυτό που ορίζουμε ως απολύτως ανιοτελή πράξη δεν υφίσταται, κι αν υφίσταται επιζεί σε μύθους και ηρωικές στάσεις.

Ακόμη κι έτσι, καμιά άλλη εγωιστική πράξη δεν μας γεμίζει περισσότερο, δεν μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα, υψηλότερα παρά η προσφορά μας σε άλλους. Τότε, ας μην είναι οι άλλοι μόνο οι δικοί μας, ας είναι γνωστοί και άγνωστοι, ας είναι ζώα και φυτά, ας είναι κάτι πέραν της προσδοκίας.