“Το αστέρι γεννιέται και πεθαίνει
περιοδικά
σε μαθηματικά αποδεδειγμένους κύκλους.
Είναι κάποιες ημέρες ειδικά
που σιγοκαίει τα μάγουλά μου και το κούτελο.
Πώς λαμπιρίζουν οι αχτίδες του στα ανοιχτά μου τα μαλλιά!
Κι εγώ;
Εγώ δεν έχω τίποτε να ανταποδώσω
κάτι που να ‘ναι χρήσιμο ή καταπραϋντικό.
Τούτη η σχέση σύντομα ντροπή μού φέρνει
με κάνει να πονώ
μα εν τέλει ξεγλιστρώ απ’ τις σκιές των φύλλων.
Αφήνοντας την άκοσμη παγωνιά των γύρω δρόμων
παίρνω από εκείνο αμέριστη χαρά
μες στην ψυχή μου ρέει άφοβα μια ζεστασιά
μέχρις εκείνο χρονικά ν’ αντέξει…”
Athens (2017)
Siryo Náve 