Σαν τον λαβύρινθο αντικρίσεις μην τον εφοβηθείς
πάρε μια ανάσα μπρος στα δυο κοχύλια και προχώρα
τον εαυτό σου ως θα βρεις εν μέσω πλίνθινων ογκόλιθων
άσε τους φιόγκους ενός έρωτα τον δρόμο να σου πέψουν

Θα αισθανθείς ίσως μονάχος σου σε αχανή πελάγη
σάμπως διασχίζεις θάλασσες κρατώντας το κατάρτι
ίσως θα βλέπεις αστερίες στους βυθούς να σου χαμογελάνε
δελφίνια που ήσαν πρίγκηπες να παίζουνε στο κύμα

Μην τα αφήσεις όλα τούτα τον λόγο να πλανέψουν
κράτα σφιχτά τη θύμηση των τόσο αγαπημένων
του όνου την ουρά κρατάς πια στα δυο σου χέρια
για ξάνοιξε που ο λαβύρινθος ξεπρόβαλε το τέλος

Eretria (2012)